گفت و گو با سیدپیمان حسینی، این قهرمان نجیب - وبلاگ رویال درام

به گزارش وبلاگ رویال درام، روزنامه وطن امروز - زهره فلاح زاده: تیم فوتبال ساحلی ایران توانست برای دومین سال پیاپی در کشور امارات قهرمان جام بین قاره ای گردد. یکی از بازیکنان تیم ملی که نقش پر رنگی در صعود ایران به فینال این رقابت ها داشت سیدپیمان حسینی، دروازه بان نام آشنای ما بود که توانست پنالتی اماراتی ها را در مرحله نیمه نهایی بگیرد و تیم ملی ایران را راهی فینال کند.

او یکی از شاخص ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ساحلی است که بسیاری از موفقیت های تیم ایران مرهون کوشش های او است. وطن امروز با سیدپیمان حسینی گفت وگویی انجام داده.

سطح بازی های سال جاری چطور بود؟

مسابقات بین قاره ای هر سال با بالاترین کیفیت در شهر دوبی برگزار می گردد. 8 تیم برتر رنکینگ دنیا از هر قاره در این تورنمنت شرکت می نمایند و خدا را شکر تیم ما همواره جزو 4 تیم پایانی بوده است. یک بار چهارم، 2 بار سوم، یک بار دوم و 3 بار هم قهرمان شده ایم.

چرا تیم به این خوبی که 2 سال پیاپی قهرمان یک تورنمنت بزرگ بین قاره ای شده، همین سال جاری نتوانست در سطح آسیا به موفقیتی دست پیدا کند؟

تیم ما در آسیا هم خوب است، اما سال جاری در بازی های آسیایی تایلند بدشانسی آوردیم. دلیلش هم این است که تیم بدنسازی خوبی نداشت. هر تیمی برای دریافت هر جامی، بدنسازی و آمادگی خوبی داشته باشد، می تواند به موفقیت دست پیدا کند. در مسابقات تایلند، تنها چند اردوی داخلی در شهر های تهران و بندرعباس داشتیم و اردوی خارجی مان هم کنسل شده بود. البته تجربه خوبی هم برای ما شد تا در دوره های بعدی با آمادگی بهتر وارد مسابقات شویم و جام ها را کسب کنیم.

برای مسابقات بین قاره ای اردو ها چطور بود؟

پیش از این مسابقات، در تورنمنت های مختلفی شرکت کردیم. در واقع فشردگی تورنمنت داشتیم. اگر یکی، دو جام کمتر شرکت می کردیم برای ما بهتر بود، چرا که فشار زیادی روی تیم بود تا حدی که 2 نفر از بازیکنان ما در این تورنمنت ها مصدوم شدند. به قدری خسته شده بودیم که دوست داشتیم زودتر بازی ها تمام گردد. بچه 40 روزه ام را فقط یک هفته دیدم. برای من و تمام بازیکنان سخت بود، اما با این قهرمانی ای که به دست آمد خستگی از تن مان خارج شد.

این قهرمانی با وجود اینکه مردم کمتر با فوتبال ساحلی آشنا هستند، بازتاب خوبی داشت و بسیاری از تیم تعریف و تمجید کردند.

بله! فکر می کنم دل خیلی از هواداران تیم شاد شد. ایرانی های ساکن امارات هم برای تیم ما سنگ تمام گذاشتند و تماشاگران فضایی را ایجاد کردند که انگار این بازی ها در ایران برگزار می شد. در واقع نقطه قوت تیم ما، تماشاگران ما بودند. راضیم از اینکه مردم ما با وجود شرایط سخت جامعه با این قهرمانی شاد شدند و فوتبال ساحلی را دوست دارند.

شما در نیمه نهایی پنالتی اماراتی ها را گرفتید و همین پنالتی باعث شد ایران راهی فینال گردد، اما در بازی فینال نیمکت نشین شدید. دور بودن از دروازه، آن هم در بازی آخر سخت نبود؟

هر بازیکنی دوست دارد بازی کند. هیچ کسی از نیمکت نشینی راضی نمی گردد. من هم همواره دوست دارم بازی کنم و به تیمم یاری کنم، اما به هرحال نتیجه خوبی به دست آمد. من یا آقای بهزادپور یا هر دروازه بان جوان دیگری که به تیم ملی دعوت می گردد وظیفه مان این است گل نخوریم و به تیم یاری کنیم.

در مجموع نتیجه ای که به دست می آید مهم است. هر جایی که به من احتیاج شد آمدم و به تیمم یاری کردم. من در آمادگی کامل بودم، اما به هر حال هر مربی سلیقه خاص خودش را دارد. مربی ما تصمیم اش این بوده فینال بازی نکنم و من هم سعی کردم هر بازی ای که به زمین می روم بهترین عملکرد را داشته باشم.

رقابت شما با حمید بهزادپور مثل رقابت دروازه بان های فوتبال چمنی به قهر و درگیری منجر نمی گردد؟

تقریبا 10 سال است دروازه بان تیم ملی هستم، با گلر های مختلفی هم رقابت داشتم. قرار نیست تا آخر عمرم در تیم ملی بمانم و بازی کنم؛ بنابراین به این مسائل توجهی ندارم.

مسؤولان برای قهرمانی در این تورنمنت پاداشی هم در نظر گرفته اند؟

هنوز چیزی به ما نگفته اند. معمولا پس از بازگشت تیم از تورنمنت تصمیم می گیرند. البته اوضاع اقتصادی کشور به گونه ای است که دست فدراسیون هم برای پرداخت پاداش باز نیست. ما هم به عشق کشورمان بازی می کنیم نه برای پول.

برای قهرمانی های سال های گذشته پاداشی گرفته اید؟

طلب هایی داریم، اما با توجه به شرایط اقتصادی کشور و فدراسیون، نمی توان توقع زیادی داشت. هرچند اگر قرار است پاداشی بدهند زودتر بدهند شیرین تر خواهد شد، چون فوتبال ساحلی برای بازیکنان ما هیچ درآمدی ندارد.

فکر می کنید تا چه زمانی می توانید برای تیم ملی بازی کنید؟

به هرحال باید یک روزی از تیم ملی خداحافظی کنم. زمانش را نمی دانم، ولی تا جایی که حس کنم می توانم به تیم ملی ام

یاری کنم، در خدمت تیم هستم مگر اینکه مربی من را نخواهد. اگر حس کنم به درد تیم نمی خورم مسلما خداحافظی می کنم. 110 بازی ملی دارم و خدا را شکر عناوین مختلفی چه تیمی و چه انفرادی کسب نموده ام.

دستکش طلای جام های دنیای و بین قاره ای، 24 گل زده و... در واقع به هر آنچه می خواستم در تیم ملی به آن رسیده ام. البته این را هم باید بگویم ما جوان های خوبی هم در لیگ داریم که می توانند به عضویت تیم ملی درآیند.

فوتبال ساحلی ما با اوکتاویو، سرمربی سابق تیم ملی متحول شد و توانستیم در تورنمنت های مختلف قهرمان شویم. در واقع حضور این مربی به فوتبال ساحلی ما یاری زیادی کرد.

دقیقا همین طور است. فوتبال ساحلی ما از سال 2013 متحول شد. در این سال با اوکتاویو برای اولین بار قهرمان جام بین قاره ای شدیم که خدا را شکر این اتفاق بازتاب خوبی هم داشت و پس از آن هم در تورنمنت های مختلف به موفقیت ها و عناوینی رسیدیم.

حالا دستیار چندین ساله اوکتاویو، عباس هاشم پور سرمربی تیم ملی ما است که او هم توانست تیم ما را به قهرمانی برساند.

آقای هاشم پور چند سالی دستیار اوکتاویو بود و در این سال ها تجربه خوبی به دست آورد. امیدوارم همینطور مسیرش را درست پیش برود. متأسفانه در فوتبال ساحلی مربی خیلی خوب نداریم و آقای هاشم پور هم، چون سال ها در کنار آقای اوکتاویو بوده، خیلی خوب پیشرفت نموده و بهترین جایگزین برای سرمربی سابق تیم ملی است. باید قدر مربی خوب داخلی را بدانیم و خدا را شکر آقای هاشم پور هم جواب اعتماد فدراسیون را داده است.

لیگ فوتبال ساحلی ما در چه سطحی است؟

متأسفانه لیگ خوبی نداریم. چون اسم های بزرگی در آن شرکت نمی نمایند پس درآمدی هم ندارد. به همین خاطر بسیاری از جوانان ما در لیگ شرکت نمی نمایند.

بالاترین مبلغی که یک بازیکن فوتبال ساحلی در لیگ می گیرد، چقدر است؟

مبلغ را نمی گویم، چون خودم به خاطر همین شرایط بد اقتصادی لیگ مان اصلا در ایران بازی نمی کنم. لیگ ما آنقدر از نظر اقتصادی ضعیف است که اصلا نمی خواهم به آن بپردازم. امیدوارم تیم های بزرگ به لیگ فوتبال ساحلی ما بیایند تا ما هم در لیگ خودمان بازی کنیم.